Witold Litwiniszyn

Polityka i administracja

Witold Litwiniszyn, urodzony w 1867 roku w Rymanowie, był wybitnym polskim urzędnikiem skarbowym oraz społecznym działaczem. Jego życie zakończyło się 20 lutego 1925 roku w Sanoku.

Litwiniszyn przez wiele lat angażował się w działalność na rzecz lokalnej społeczności, co przyczyniło się do jego renomowanej pozycji w regionie. Jego wkład w rozwój administracji skarbowej oraz aktywność w sferze społecznej pozostawiły trwały ślad w historii tego okresu.

Życiorys

Witold Litwiniszyn przyszedł na świat w Rymanowie w 1867 roku. W 1885 roku zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum w Jaśle, gdzie jego klasowym kolegą był Jan Trznadel. W czasach zaboru austriackiego, działając w ramach autonomii galicyjskiej, podjął pracę w c. k. służbie cywilnej 22 maja 1886. W 1895 roku pełnił funkcję koncypisty w c. k. dyrekcji okręgu skarbowego przy starostwie powiatu brzeżańskiego.

W 1905 roku został mianowany przez ministra skarbu na stanowisko sekretarza skarbu w okręgu lwowskim krajowej dyrekcji skarbu, co wskazuje na jego rosnące znaczenie w administracji finansowej. Od około 1908 roku pracował w dyrekcji okręgu skarbowego przy c. k. starostwie powiatu sanockiego, gdzie jako sekretarz, a później, od 1912 roku, w randze radcy skarbu, miał znaczny wpływ na sprawy skarbowe w regionie. Równocześnie był zaangażowany w c. k. sądzie powiatowym dla spraw dochodów skarbowych w Sanoku, gdzie od około 1909 roku pełnił obowiązki zastępcy asesora, a później asesora.

W 1918 roku Litwiniszyn był urzędnikiem na stanowisku radcy finansowego. Zgodnie z uchwałą Rady Miejskiej w Sanoku z około 1917 roku, został formalnie uznany za osobę przynależną do gminy Sanok. Angażował się również w życie społeczne, będąc członkiem Towarzystwa Upiększania Miasta Sanoka, jak również sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w latach 1912 i 1919. Do końca swojego życia zasiadał w dyrekcji Kasy Zaliczkowej w Sanoku, gdzie współpracował z inż. Stanisławem Beksińskim.

Litwiniszyn zmarł 20 lutego 1925 roku w Sanoku w wieku 58 lat. Po śmierci został pochowany na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku 24 lutego 1925 roku. Prywatnie był żonaty z Jadwigą z domu Starosolską, z którą przeżył 27 lat małżeństwa. Jadwiga była córką Joachima Starosolskiego oraz Julii z domu Rapf, a także siostrą Wołodymyra. Mieli dwoje dzieci: syna Stanisława, który urodził się w 1910 roku i został nauczycielem, oraz córkę Janinę, która w latach 20. przebywała w Zakładzie w Kulparkowie jako osoba umysłowo chora.

Odznaczenia

W zbiorze odznaczeń, które zdobył Witold Litwiniszyn, znajdują się ważne wyróżnienia z czasów Austro-Węgier. Należą do nich:

  • brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii (przed 1912),
  • Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych (przed 1912),
  • Krzyż Jubileuszowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych (przed 1912).

Przypisy

  1. Paweł Sebastiański, Bronisław Kielar: Wykazy członków Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku. W: 125 lat sanockiego „Sokoła” 1889–2014. Sanok: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, 2014, s. 148.
  2. Anna Sebastiańska: Członkowie TG „Sokół” w Sanoku 1889–1946. sokolsanok.pl, 29.11.2009 r. [dostęp 15.03.2016 r.]
  3. Edward Zając. Germanizacja Sanoka w latach 1834–1867. „Tygodnik Sanocki”. Nr 29 (401), s. 8, 16.07.1999 r.
  4. Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 332.
  5. Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 297.
  6. Rocznik Polskiego Przemysłu i Handlu. Warszawa: 1934, s. Nr 650.
  7. Firmy. „Gazeta Lwowska”. Nr 193, s. 3, 25.08.1925 r.
  8. Sprawozdanie Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku za lata 1914–1919. Sanok: 1920, s. 18.
  9. Sprawozdanie Wydziału Tow. Upiększania Miasta Sanoka. „Miesięcznik Artystyczny”. Nr 7, s. 67, 1912 r.
  10. Kronika. Mianowania i przeniesienia. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 31, s. 3, 4.08.1912 r.
  11. Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 1055.
  12. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 260.
  13. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 276.
  14. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 258.
  15. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 274.
  16. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 259.
  17. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 264.
  18. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 241.
  19. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1910. Lwów: 1910, s. 256.
  20. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1909. Lwów: 1909, s. 256.
  21. Kronika. Mianowania. „Gazeta Narodowa”. Nr 175, s. 2, 03.08.1905 r.
  22. Szematyzm galicyjskich władz i urzędów skarbowych na rok 1914. Lwów: Prezydyum Krajowej Dyrekcyi Skarbu, 1914, s. 124.
  23. Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 279.
  24. Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 296.
  25. Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 292.

Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":

Stanisław Łobaczewski | Maria Szałajda | Robert Biedroń

Oceń: Witold Litwiniszyn

★★★★★
Średnia ocena:5 Liczba ocen:14