Stanisław Piątkiewicz, urodzony w 1859 roku w Rymanowie i zmarły 13 grudnia 1930 roku w Sanoku, to postać niezwykle istotna w polskiej sztuce rzeźbiarskiej. Był to nie tylko rzeźbiarz, lecz także ojciec Stanisława Jana Piątkiewicza, który również zasłynął w dziedzinie rzeźby. Warto zwrócić uwagę na jego twórczość oraz wpływ, jaki wywarł na syna, a także na rozwój sztuki rzeźbiarskiej w Polsce.
Jako artysta, Stanisław Piątkiewicz przyczynił się do wzbogacenia polskiego dziedzictwa kulturowego, co znajduje odzwierciedlenie w jego dziełach. Pozostawił po sobie wiele znakomitych prac, które świadczą o jego umiejętnościach oraz pasji do rzeźby. Niezwykle istotne jest także to, że jego syn, Stanisław Jan Piątkiewicz, kontynuował rodzinne tradycje artystyczne, co pokazuje jak głęboko zakorzenione były te wartości w ich rodzinie.
Życiorys
Stanisław Piątkiewicz przyszedł na świat w 1859 roku w Rymanowie. Od najmłodszych lat ujawniał swój talent artystyczny, który został dostrzegł przez Annę Działyńską z Potockich, założycielkę lokalnej szkółki rzeźbiarskiej. Zdecydowano się na dalsze kształcenie Piątkiewicza, co zaowocowało jego wyjazdem do Monachium. W październiku 1878 roku zgłosił się do Akademii Sztuk Pięknych – Bildhauerschule, a jego studia finansowali Potoccy.
Po ukończeniu nauki wrócił do Rymanowa, gdzie podjął pracę jako nauczyciel w szkole rzeźbiarskiej. Prowadził również własną pracownię rzeźbiarską. Na początku XX wieku postanowił zmienić miejsce zamieszkania i przeniósł się do Sanoka. Jego pracownie zlokalizowane były w Sanoku, przy ulicy Tadeusza Kościuszki, która była własnością rodziny Wojtanowiczów. W czasie I wojny światowej pracował w Jaśle, gdzie kontynuował swoją działalność artystyczną.
W 1911 roku został członkiem Sanockiej Chorągwi Drużyn Bartoszowych, co podkreśla jego zaangażowanie w życie społeczne regionu. Stanisław Piątkiewicz zawarł związek małżeński z Marią Muszyńską, z którą miał trzech potomków. Jego synowie to Ludwik (ur. 1891, żonaty z Józefą) oraz Stanisław Jan (1897–1970, żonaty z Bronisławą Ziobro, kontynuował rzeźbiarskie tradycje ojca), a także córka Anna (1893-1968, nauczycielka, po mężu Bobola).
Stanisław Piątkiewicz zmarł 13 grudnia 1930 roku w Sanoku, mając 71 lat. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku 15 grudnia tego samego roku.
Dzieła
Stanisław Piątkiewicz był znanym artystą, którego twórczość jest ściśle związana z ważnymi wydarzeniami i miejscami w naszej historii. Jego dzieła można podzielić na kilka kategorii, w tym rzeźby, pomniki oraz inne formy sztuki.
- – W 1910 roku stworzył rzeźbę umieszczoną na pomniku w Grabownicy Starzeńskiej, z okazji 500. rocznicy bitwy pod Grunwaldem,
- – W tym samym roku odsłonięto pomnik Władysława Jagiełły w Mrzygłodzie, który zastąpił wcześniejszy projekt z 1960 roku,
- – Wśród jego prac znajdują się także tarcze Legionów: tarcza dla Jordanów Legionom Polskim z roku 1916 oraz Sanocka Tarcza Legionów z 1915/1916, która zawiera herb Sanoka,
- – Zrealizował posąg Chrystusa dźwigającego krzyż, który znajduje się na placu kościoła Najświętszego Serca Pana Jezusa w Nowym Sączu; był on ufundowany przez kolejarzy jako wotum za ocalenie miasta od zniszczeń podczas okupacji w 1914 roku, a sam posąg został poświęcony 24 października 1916 roku,
- – W 1898 roku wykonał rzeźbę Chrystusa, będącą kopią projektu duńskiego artysty Bertela Thorvaldsena, znajdującą się w kaplicy Potockich na Wawelu; przedtem stała ona na placyku pomiędzy kościołem franciszkanów w Sanoku a kamienicą przy ul. Rynek 18, podarowaną przez Karola Gerardisa,
- – Na frontowej elewacji kościoła Przemienienia Pańskiego w Sanoku z początku XX wieku umieszczono rzeźbę Matki Bożej Niepokalanie Poczętej,
- – Zrealizował także rzeźbę Atlasa umieszczoną na rogu elewacji kamienicy przy ul. Kazimierza Wielkiego 6 w Sanoku, popularnie nazywanej „Domem pod Atlasem”,
- – Oprócz tego stworzył gipsowe popiersie Józefa Piłsudskiego, które było wykorzystywane 17 maja 1935 roku podczas ceremonii żałobnych w Sanoku,
- – Warto także wspomnieć o jego nagrobkach na Cmentarzu Centralnym przy ul. Rymanowskiej; Paweł Nesterowicz zauważył grobowce rodzin Iwanowiczów, Małachowskich oraz Słuszkiewiczów (w tym Michała Słuszkiewicza) i Marii Faliszewskiej, a także prawdopodobnie grobowce rodziny Lipińskich, gdzie pochowani są między innymi Aleksander, Walenty, Kazimierz oraz Bronisław Filipczak,
- – Utożsamiany jest także z pomnikiem Chrystusa z 1923 roku, który widnieje na grobowcu rodzinnym Władysława Morawskiego w Odrzechowej,
- – Wśród jego dzieł znajdują się także rzeźby ołtarza oraz frontonu w kaplicy z 1928 roku przy sanatorium dra Stanisława Domańskiego, usytuowanej w Olchowcach na Białej Górze w Gór Słonnych; kaplica funkcjonuje do dziś na ulicy Gajowej w Sanoku,
- – Piątkiewicz był też odpowiedzialny za wykonywanie klisz do drukarni Karola Pollaka,
- – Warto wspomnieć, że źródła podają również, iż Stanisław Piątkiewicz był wykonawcą Pomnika Tadeusza Kościuszki w Sanoku, jednak wydaje się to nieprawdopodobne, gdyż artysta zmarł w 1930 roku, a pomnik został odsłonięty dopiero w 1962 roku, co sugeruje, że jest to pomyłka związana z tożsamością imienia i nazwiska i powinien być przypisany jemu synowi, Stanisławowi Janowi.
- – W 1894 otrzymał list pochwalny od komitetu wystawy krajowej we Lwowie, w kategorii sztuki stosowanej w przemyśle, architekturze oraz budownictwie, za swoje rzeźbione wyroby z drewna.
Przypisy
- Perełki sakralne od Beskidu Niskiego po Šariš. s. 12. [dostęp 29.01.2021 r.]
- Wojewódzki Program Opieki nad Zabytkami w Województwie Podkarpackim na lata 2018-2021. edziennik.rzeszow.uw.gov.pl, 2018. s. 89. [dostęp 26.06.2021 r.]
- Anna Bobola. cmentarzsanok.zetohosting.pl. [dostęp 11.02.2021 r.]
- Andrzej Romaniak, Sanok. Fotografie archiwalne – Tom I. Katalog zbiorów, Sanok 2009, s. 162
- Andrzej Romaniak, Sanok. Fotografie archiwalne – Tom I. Katalog zbiorów, Sanok 2009, s. 276
- Andrzej Romaniak, Sanok. Fotografie archiwalne – Tom II. Wydarzenia, uroczystości, imprezy, Sanok 2011, s. 50-52
- Alojzy Zielecki. Polski ruch niepodległościowy w Sanoku i regionie na tle wydarzeń krajowych przełomu XIX i XX wieku. „Rocznik Sanocki”. IX, s. 205, 2006. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096.
- Kamienny sokół na cmentarzu sanockim. sokolsanok.pl, 15.04.2009 r. [dostęp 31.05.2015 r.]
- Przewodnik po kościele i klasztorze Franciszkanów w Sanoku w opracowaniu o. Witolda Pobiedzińskiego OFMConv. Sanok: 2007, s. 45. ISBN 978-83-60380-12-3.
- Paweł Nestorowicz: Boża rola. Przyczynek do historii cmentarzy sanockich w 110-tą rocznicę konsekracji cmentarza przy ul. Rymanowskiej. Sanok: 2005, s. 21.
- Sanatorium doktora Domańskiego. W: Stefan Stefański: Kartki z przeszłości Sanoka. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej w Sanoku, 2005, s. 65. ISBN 83-919470-9-2.
- Stefan Stefański. Pan Stefański opowiada. Bramy naszych kamieniczek. „Tygodnik Sanocki”. 15 (231), s. 6, 12.04.1996 r.
- Andrzej Romaniak. Sanocka Tarcza Legionów. „Rocznik Sanocki”. X, s. 110, 113, 2011.
- Mieczysław Opałek: Tarcze Legionów 1914-1917. Kraków: Centralne Biuro Wydawnictw N.K.N., 1917, s. 32.
- Mieczysław Opałek: Tarcze Legionów 1914-1917. Kraków: Centralne Biuro Wydawnictw N.K.N., 1917, s. 54.
- Księga Zmarłych 1959–1975 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 101 (poz. 35).
- Księga adresowa Polski (wraz z w. m. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa, 1930. Warszawa: Towarzystwo Reklamy Międzynarodowej, 1930, s. 784.
- Księga adresowa Polski (wraz z w. m. Gdańskiem) dla handlu, przemysłu, rzemiosł i rolnictwa. Warszawa: 1928, s. 798.
- Kronika. Do wielebnego duchowieństwa. „Gazeta Sanocka”, s. 4, Nr 29 z 20.10.1895 r.
- Z Komitetu Kościelnego w Sanoku. „Gazeta Sanocka”, s. 2, Nr 119 z 08.04.1906 r.
- Nagrody na wystawie lwowskiej przyznane przez komitet sędziów. Grupa XXIV. „Kurjer Lwowski”. Nr 275, s. 5, 04.10.1894 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Stanisław Jan Piątkiewicz | Marceli Skałkowski | Julian KilarOceń: Stanisław Piątkiewicz