Ignacy Potocki (1906–1994)

Szlachta i monarchia

Ignacy Potocki, noszący herb Pilawa Złota, urodził się 30 maja 1906 roku w malowniczym Rymanowie. Zmarł 8 listopada 1994 roku w stolicy Polski, Warszawie. Był on nie tylko hrabią, ale także znaczącą postacią w kontekście życia społecznego oraz zdrowotnego regionu.

Potocki był jednym ze spadkobierców Zakładu Zdrojowego w Rymanowie, co świadczy o jego głębokim związku z tym uzdrowiskowym miejscem. Jako dr inż. balneolog, specjalizował się w naukach związanych z uzdrawianiem poprzez wykorzystanie naturalnych wód mineralnych.

Życiorys

Ignacy Potocki, syn Jana Nepomucena Potockiego, pochodzącego z Rymanowa Zdroju oraz Marii Heleny Szajer, urodził się w 1906 roku i zmarł w 1994 roku. Jego życie osobiste było bogate w wydarzenia – w 1930 roku poślubił Mat Any Jane O’Dell, z którą miał syna Jerzego. Po jej śmierci, w 1933 roku, ożenił się z Anną Marią Mycielską, z którą doczekał się dwojga dzieci, Marii oraz Władysława.

Ignacy rozpoczął swoją edukację w gimnazjum realnym w Krakowie, a następnie studiował w École Technique w Liège w Belgii. Później kontynuował naukę w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, gdzie uzyskał tytuł doktora w 1972 roku dzięki rozprawie, w której podjął temat geologicznego poszukiwania oraz dokumentowania zasobów wód mineralnych, analizując ich wpływ na programowanie sieci uzdrowiskowych w Polsce. Jego wieloaspektowa wiedza obejmowała nie tylko zagadnienia związane z geologią, ale również medycyną oraz organizacją uzdrowisk.

Podczas II wojny światowej, Potocki zaangażował się w działalność Związku Walki Zbrojnej Armii Krajowej, przyjmując pseudonim Jan Zakrzewski. Znany jest z przeprowadzenia zorganizowanej akcji ratunkowej, w której uratowano 92 żołnierzy francuskich z obozu w Zwierzyńcu. W okresie tego zaangażowania napisał także książkę, zatytułowaną Zarys współczesnego zdrojownictwa w Polsce, która miała wpływ na rozwój balneologii w kraju.

Po wojnie, swoją karierę zawodową rozpoczął w Laboratorium Źródlanym w Szczawnie-Zdroju, które później przekształcił w jedyną wówczas naukową placówkę uzdrowiskową – Zakład Techniki i Geologii Uzdrowiskowej. Jego praca przyczyniła się do rozwoju i badania faz eksploatacji wód leczniczych, co można porównać do wprowadzenia systemu HACCP. Potocki zainicjował również tworzenie dokumentacji hydrologicznej dla uzdrowisk, co umożliwiło rozwój Uzdrowiskowych Zakładów Górniczych.

Był również aktywnym inicjatorem współpracy międzynarodowej w zakresie uzdrowisk, będąc przedstawicielem Polski w Międzynarodowej Federacji Uzdrowisk i Klimatyki, a także ekspertem ONZ w dziedzinie balneologii, gdzie miał okazję pracować w Indiach. Jako autor wielu prac na temat balneotechniki i uzdrowisk, wpłynął na rozwój tej dziedziny nauki. Jego inicjatywom zawdzięczamy również Międzynarodowe Festiwale Chopinowskie w Dusznikach-Zdroju, a jego nazwisko upamiętnione zostało w Szczawnie-Zdroju poprzez nadanie imienia ulicy, przy której mieszkał.

Potocki zmarł 8 listopada 1994 roku w Warszawie. Jego życiowa droga zakończyła się, a ciało spoczęło na cmentarzu w Rymanowie, pozostawiając po sobie znaczące ślady w historii polskich uzdrowisk i balneologii.

Odznaczenia

Ignacy Potocki, znany ze swojego znaczenia w polskiej historii, był laureatem licznych odznaczeń, które podkreślają jego wkład w różne dziedziny. Oto niektóre z nich:

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • Medal Wojciecha Oczki,
  • Złota Odznaka „Zasłużony dla Uzdrowisk Polskich”,
  • Odznaka honorowa „Zasłużony dla polskiej geologii”,
  • Złota Odznaka NOT.

Oceń: Ignacy Potocki (1906–1994)

★★★★★
Średnia ocena:5 Liczba ocen:9