Jakub Hanus

---

Życiorys

Jakub Hanus przyszedł na świat 24 lipca 1888 roku w Rymanowie, w rodzinie z majątkiem rolnym prowadzonym przez Józefa, jego ojca. W 1907 roku odbył zdanie egzaminu dojrzałości w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku, w którym uczyli się także znane postacie, w tym m.in. Kazimierz Vetulani.

W trakcie I wojny światowej Jakub został powołany do c. i k. armii. Z dniem 1 lipca 1915 roku awansował na stopień podporucznika, a następnie w dniu 1 sierpnia 1917 roku na porucznika rezerwy piechoty. W latach 1915–1918 był związany z 30. pułkiem piechoty.

Po zakończeniu konfliktu zbrojnego, w wyniku dekretu Wodza Naczelnego Józefa Piłsudskiego z 19 lutego 1919 roku, przyjęto go do Wojska Polskiego z dniem 1 stycznia 1918. Do tego awansu przyznano mu posiadany stopień porucznika z datą starszeństwa na 1 sierpnia 1917 roku. Tego samego dnia, 19 lutego 1919 roku, na mocy rozkazu płk. Stanisława Hallera, Sztabu Generalnego, został mianowany szefem komendy placu w Sanoku, a funkcję tę sprawował od 1 listopada 1918 roku. Później otrzymał awans na kapitana rezerwy piechoty, który nabył z dniem 1 czerwca 1919 roku. W latach 1923–1924 był oficerem rezerwowym 1. pułku Strzelców Podhalańskich w Nowym Sączu.

Jakub Hanus związał swoją karierę z Policją Państwową, stając się funkcjonariuszem w tym ciele. W roku 1926 był komendantem powiatowym PP w Nowym Sączu z tytułem komisarza, wchodząc w skład Okręgu VII Krakowskiego. W 1934 roku pełnił służbę w Oficerskiej Kadrze Okręgowej nr VI, utrzymując statut rezerwowego funkcjonariusza Policji Państwowej. W tym czasie był nadkomisarzem PP i został przeniesiony z Stanisławowa do Łucka. Od 24 czerwca 1938 roku, jako podinspektor, pełnił funkcję naczelnika Wydziału I Organizacyjno-Szkoleniowego Komendy Głównej PP, aż do wybuchu II wojny światowej we wrześniu 1939. Dodatkowo Janus zdołał ukończyć studia, uzyskując tytuł magistra i publikując w czasopiśmie branżowym „Przegląd Policyjny”.

Po niewywołanej wcześniej zgroźbie ze strony ZSRR, Jakub został aresztowany przez sowietów, a następnie osadzony w obozie jenieckim w Starobielsku. Wkrótce przewieziono go w głąb ZSRR, gdzie zmarł w 1941 roku w Samarkandzie.

Jakub Hanus był żonaty z Janiną Poplatek (1893–1974), z którą miał córkę, Marię (1923–2007), żonę Jana Ekiera, oraz matkę dwóch synów: Stanisława i Jakuba.

Ordery i odznaczenia

Jakub Hanus jest osobą, która została uhonorowana licznymi odznaczeniami, świadczącymi o jego zasługach i dokonaniach.

• srebrny krzyż zasługi (13 grudnia 1928),
• srebrny medal waleczności 1 klasy (Austro-Węgry, przed 1916),
• krzyż pamiątkowy mobilizacji 1912–1913 (Austro-Węgry, przed 1917).

Upamiętnienie

W ramach Apelu Poległych uczniów sanockiego gimnazjum, w publikacji z 1958 roku, Józef Stachowicz zaznaczył, iż Jakub Hanus zginął podczas II wojny światowej w nieznanym miejscu. Z biegiem lat, jego pamięć została symbolicznie uhonorowana na grobowcu żony i córki, umiejscowionym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera e-5-2).

W 1962 roku, Jakub Hanus pojawił się wśród innych wyróżnionych osobistości, które znalazły się na jednej z tablic Mauzoleum Ofiar II Wojny Światowej, usytuowanego na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.

---

Oceń: Jakub Hanus

---